تلاش تحقیقی در مورد زندگی پر کرامت «امام هادی(ع)» بسیار کم و زمینه بحث در آن فراوان است و آرزوی هر مسلمانی این است که در ابعاد زندگی هر امامی، مخصوصا امامانی که درباره آنان کم سخن رفته است، در هر سطحی نوشته هایی را ببینید که پرده جهل و بی خبری را نسبت به زندگی الهی آنان از جلوی چشم مردم و مسلمانان بردارد، تا بتوانند از آب زلال معارف آنان بنوشند و فطرت الهی خود را سیراب و هر یک به کمال نهایی خود برسند.در همین راستا پژوهشکده «باقرالعلوم (ع)»برای دسترسی به مجموعه کاملی از سیره «امام هادی (ع)» از تمام منابع گفتار و کردار و احادیث منسوب به حضرت را گردآوری و پس از بررسی، تطبیق و تنظیم توسط گروه حدیث پژوهشکده «باقرالعلوم (ع)» در قالب کتاب «موسوعه امام هادی (ع)» منتشر نمود.

این کتاب شامل چهارفصل است: فصل اول: در عقاید، فصل دوم: در احکام،فصل سوم: در اخلاق،فصل چهارم: در دعا ها.

در بخشی از این کتاب آمده است: 

ابو دعامه گوید: در آن بیماری که امام هادی از دنیا رفت، برای عیادت، به خدمتش رسیدم، چون خواستم برگردم، فرمود: ابا دعامه! نو بر من حق پیدا کردی، آیا حدیثی که خوشحالت کند برایت نگویم؟

عرض کردم: خود را بسیار نیازمند آن می بینم ای فرزند رسول خدا!

فرمود: پدرانم از امیرالمومنین علیه السلام نقل کرده اند که فرمود: رسول خدا علیه السلام به من فرمود: علی جان بنویس، عرض کردم: چه بنویسم؟

فرمود: بنویس به نام خداوند بخشنده مهربان، ایمان، آن است که در دل جای می گیرد، و اعمال آن را تصدیق می کند، و اسلام، آن است که بر زبان، جاری می شود، و به سبب آن، ازدواج (با همسران مسلمان) حلال می گردد.