امروزها رنج می کشیم، از حضور ویروسی که تمامیت زندگی را به اختلال کشانیده است. ازهم گسیختن وحدت رویه های زندگی، علامت مشترک بیماری جسمانی و حس ناامنی است؛ به این ترتیب، در حالی که مبتلایان از علایم جسمانی رنج می کشند، ناظران و حاضران از احساس عدم امنیت و گسستگی رویه ها رنج می کشند. ادموند پلگرینو ما را با ریشه اصطلاح «بیمار» در زبان لاتینی آشنا می کند: patient کسی است که رخدادی را «تجربه می کند»، دردی را «متحمل می شود» و برای عبور از وضعیت کنونی «صبر می کند» (به سوی بن فکنی یک اخلاق پزشکی). این روزها «ما» متحمل رنج ناشی از بیماری و احساس ناامنی هستیم و طبیبان اینک، نه فقط کمک کار جسم مبتلایان، که یاری گر روان نامبتلایان نیز هستند.