شنبه صبح بیمارستان آموزشی ما حال وهوایی دیگر دارد. همه با چشم هایی که از پشت ماسک هم نگرانی در آنها موج می زند، در رفت و آمدند، اما از ازدحام همیشگی خبری نیست. پزشکان و پرستاران جوان عمدتا دخترها و پسرهایمان که سربازهای شجاع این نبرد نابرابرند، با چشم هایی خسته و خواب ندیده شب را بر بالین بیماران به صبح رسانده اند. خسته اما همچنان مصمم و شوخ! شوخ حتی در زمان به یادآوری کلنجاری که با بیمار کرونا مثبت در ساعات طولانی رفته اند. راستی آیا همین ها بودند که تا همین چند وقت پیش در غوغایی که همه پزشکان را به یک چوب می راند، می رنجیدند و دم بر نمی آوردند؟ اگرچه تک تک جوانان ما یک دم در دفاع از مرزهای