بعد از محاکمه ما را در بندهای عادی زندان تقسیم کردند، آنها نمی خواستند ما را وارد بند زندان سیاسی کنند. بعضی از بندهای زندان عادی وضع نامناسبی داشت؛ مثلا بند پنج که ابوالفضل حیدری در آنجا بود، 300 اعدامی داشت و زندانیان شرور در آن نگهداری می شدند. من در بند هفت بودم که بند نسبتا خلوتی بود، اما قاچاقچی های کلان در آن نگهداری می شدند و از نظر اخلاقی بسیار زیر سوال بود. زندانیان این بند با مامورین و بعضی از روسای زندان رابطه قوی داشتند. آنها زندانیان را از حیث موادمخدر تغذیه می کردند. آیت الله انواری را هم به بند دو و حمید ایپکچی را چون سنش کمتر از 18 بود، به دارالتادیب بردند.