برخورد احساسی و مقطعی با مقوله سیاست خارجی یک اشتباه استراتژیک و فاحش است که متاسفانه در مقاطع مختلفی در سیاست خارجی ما و حتی  در عملکرد وزارت امور خارجه مشاهده شده است. حال آنکه روابط را باید با اصل منافع ملی و شعار«عزت، حکمت و مصلحت ایران» سنجید و از نگاه ایدیولوژیک به سیاست خارجی پرهیز کرد. در برابر تحریم های امریکا و غرب معدود کشورهایی بوده اند که روابط تجاری خود با ما را علی رغم تحریم ها حفظ کرده اند. اگر چه طبیعتا این کشورها هم در این بی اعتنایی به تحریم منافع ملی خود را دنبال کرده اند. بنابراین، این خود ما هستیم که باید حافظ منافع خودمان باشیم و اجازه ندهیم سیاست های اشتباه برای ملت هزینه تراشی کنند. جمهوری خلق چین از جمله کشورهایی است که روابط خود با ایران را حفظ کرده و در بسیاری از تنگناها و گرفتاری ها همراه ما بوده اند. براساس تجربه ام بخصوص سال هایی که در شرکت مترو حضور داشته ام می گویم که چینی ها همکاری های خوبی داشتند، اگر چه منافع خودشان را در نظر می گیرند و گاه شیطنت هایی داشتند اما در برآیند باید گفت چین یکی از شرکای خوب ما بوده است. متاسفانه این روزها در فضای مجازی به دلیل اظهار نظرهای بعضا ناپخته فضا به سمتی هدایت شد که گویی ما کشور را در اختیار کشور دیگری قرار داده ایم و یا منافع خودمان را ذبح کرده ایم. دیدگاه هایی که منبعث از فضای هیجانی و احساسی است که غلبه پیدا می کند. فراموش نکنیم بسیاری از کشورهایی که بعد از برجام همکاری شان با ما را از سر گرفتند بلافاصله بعد از خروج امریکا از برجام ما را تنها گذاشتند. چین یکی از معدود کشورهایی بود که اینگونه عمل نکرد. در نتیجه نباید فریب جریان سازی های مرموز را خورد و روابطی را که بر خلاف منافع ملی کشورمان نیست منکوب کرد.