نوروز 99، نوروز عجیبی بود. چیزی که کمتر از هر سال دیگر، یا شاید با تفاوت های بسیار از همان روزهای منتهی به سال 1398 خودی نشان می داد، از اولویت افتادن چیزهایی بود که تمام سال های گذشته و حتی قرن های گذشته در خانواده های ایرانی سنت و رسم شده بود و ابتدایی ترینش تبریک های این چنان و آن چنانی تحویل سال نو و رفت وآمد و عید دیدنی و دید و بازدید بود. به هر صورت، ویروس کرونا، شایع شده بود و به سرعت هم می تازید و هر روز قربانیان بسیاری می گرفت و یک ماه تقریبا همه را به قرنطینه برد و حواس ها را به خودش جلب کرد. این مساله اما، آزمون و البته فرصتی مغتنم برای رسانه ملی هم بود. جدا و به کنار از عملکرد معاونت