تصور کنید شما در قرون اولیه اسلامی زیست می کنید و یک روز عصر تابستان نیمه دوم قرن چهارم هجری در بندر باشکوه سیراف شاهد پهلوگیری کشتی های بادبانی هستید که از یک سفر چندماهه با پشت سرگذاشتن اقیانوس هند به دریای پارس و لنگرگاه سیراف رسیده اند. هم زمان زنانی خلخال به پا با لباس های رنگی و ابریشمی از اندرونی به بالاخانه ها آمده اند و ورود همسران و فرزندان خود را از یک سفر طاقت فرسای دریایی با نوای کل خوشامد می گویند. ملوانان در هیاهوی شادمانی کودکان و مردمی که به استقبال آنان آمده بودند کالاهای خود را که عمدتا پارچه ابریشم، ادویه، عاج و عطر و بخور است، از کشتی پیاده می کنند. اما در هم زمانی پایین