در مسیر خاطرات گذشته قدم می زدم و جست وجوگرانه در بیکران اعماق ذهنم چراغ  دل را روشن کردم تا شاید بیابم آنچه را می خواهم. در میان آن هزارتوی ذهن، ناگهان جعبه ای چوبین با روکشی از مخمل سرخابی  و آینه ای غبارگرفته در پهلو، به یادگارمانده از جهیزیه مادربزرگ که خود را بزک می کرد برای آن یار فانی، یعنی پدربزرگ، ایستادم، نشستم و به آرامی آن را برداشتم و در کورسوی نور چراغ دل، آن را گشودم، به ناگهان از میان آن جعبه معطر به سرخاب و سفیداب، قاصدکی از دیرباز به پرواز در آمد. انگار سال هاست منتظر مانده تا من او را رها کنم. در میان آن جعبه عشق و آوای خاطرات شورانگیز و در میان عکس هایی به جامانده از کهن زمان شوربخش دو عاشق که پدربزرگ عاشقانه انداخته است عکس هایی از یار نازنینش، من با قاصدک همراه شدم تا بیابم عشق را در میان تصاویری از گذشته آنها.