اقتباس و به تصویر کشیدن زوایای احساس های ظریف دنیای زنانی که «جین آستین» نویسنده نامدار دو سده پیش در انگلستان روی کاغذ آورده است برای سازنده فیلم ها کار چندان آسانی نیست. اینکه تا چه اندازه کارگردان توانسته میزان وفاداری اش به فرم و محتوای کلی اثر اصلی در عین اقتباس جین آستین را حفظ کند موضوع دیگری است و بحث دیگری می طلبد. البته معمولا در چنین اقتباس هایی نوع فهم فیلمنامه نویس، کارگردان، خود نویسنده رمان اصلی در یک مسیر یک دیالوگ مداوم قرار می گیرند و احتمالا بر پیچیدگی نسبی این دنیای احساس های ظریف و پیچیده زنانه می افزایند و موفقیت سازنده های این گونه فیلم ها سبب غنای هر چه بیشتر موضوع های