خصوصی سازی فضای عمومی به فرآیندی گفته می شود که طی آن، فضایی که متعلق به مردم است، طی قراردادهایی توسط مسوولان به فرد یا گروهی داده می شود. این اتفاق معمولا برای سود بیشتر، یا کم کردن هزینه های شهرداری انجام می شود؛ یا حداقل من تا به حال ندیده ام فضایی برای هدفی غیر از تجارت، خصوصی شود. مشابه این اتفاق را می توان به نوعی در طرح «اجرای پیاده روها» دید. بر اساس این طرح قرار است بخش هایی از پیاده روهای عمومی برای «پایدار کردن» درآمدهای شهرداری و افزایش «نشاط و سرزندگی» شهری به برخی کسبه اجاره داده شود. پیش تر در شماره 4652 روزنامه - چهارشنبه 31 اردیبهشت - دو سناریوی ممکن را بررسی کردم؛ در این نوشته