چند سال قبل یادداشتی نوشته بودم درباره اینکه از بس روزگار عوض شده و تغییرات پیاپی کرده، حالا دیگر خیلی کار راحت و راه دستی نیست که به نسل جدید توضیح بدهیم آن سال ها ما چطور روزگار می گذراندیم و چی می خواندیم و چه تفریحاتی داشتیم و در همان زندگی های ساده و با معیارهای امروزی کسل کننده، آدم ها تنوع می آفریدند و راهی برای ابراز خودشان پیدا می کردند و کارهای بزرگ انجام می دادند و... حالا که خبر درگذشت استاد محمدعلی کشاورز، یکی از بازماندگان نسل طلایی سینمای ایران رسید، به نظرم رسید که می شود برای یکی از موارد بالا، یک نمونه خوب ارایه کرد. حکایت ما و فیلم های شاهکاری که او و باقی استادان بزرگ ساختند