جایی شنیدم که جهان هیچ گاه جای پاکی نبوده، جهان هیچ گاه جای امنی نبوده، اما با همه ناپاکی و ناامنی تنها جای زندگی آدمیان بوده است.

از روز نخست بحرانی شدن کرونا همه رفتاری دوگانه در پیش گرفتند، به این معنا که یا به تصویرسازی از دوران پساکرونا پرداختند و با یک آینده نگری این دوران را همچون یک برهه انقلابی از منظر اجتماعی تعبیر کردند یا به انتظار نشستند تا هر چه زودتر به روزگار قبلی پیشاکرونا بازگردند.

 گروه دوم برای بازگشتن به گذشته عجله داشتند. آنها همچنان اسیر قالب های پیشین بودند و زندگی را با همان مولفه های پیش از کرونا می دیدند، این گروه متوجه نبودند بازگشتی به گذشته در کار نیست و این امری غیرممکن خواهد بود، در عین اینکه پیشگویی آینده هم به قطعیت امکان پذیر نیست.