پرده سیاه بالا می رود و یک سن تئاتر به اندازه یک کف دست، یک قاب بسته، یک کف و یک دیوار هر دو از مخمل مات ارغوانی و اجزای صحنه مدام در تغییر گل می رود، چراغ می آید و بهمن و بوته و نفس و زن و پرنده... . 

بیژن الهی از برگه‎ سفید امتحان نهایی مدرسه البرز و سه تابلو در کاتالوگ بی ینال چهارم نقاشی و سودای مدرسه بوزار تا پوشاندن نقوش و صورت ها در لایه های پسین کلمه، ترک تصویر عینی و خلق جهان ذهنی، سیر شجاعانه و غریبی دارد. ترجیح می دهم او را در بستر اجتماعی اش تعریف نکنم چون اگر این طور می خواست در این بستر پیدایش می شد. بستری که شعر را ابزاری برای کنش سیاسی و اجتماعی می شناسد و شعاری برای