همسان سازی حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی بالاخره از رویا به واقعیت تبدیل شد و این اتفاق بزرگی بود که متاسفانه از نگاه رسانه ها مغفول ماند، اتفاقی که گمان نمی رفت به این سادگی ها به نتیجه برسد، در طول چند سال اخیر می توانم با قاطعیت بگویم که بیشترین درخواست های پیگیری بعد از موضوعات پرستاری به همسان سازی حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی برمی گشت که این سرمایه های عظیم اجتماعی ما تقریبا از وقوع آن ناامید شده بودند، در این شرایط تورم افسارگسیخته قطعا این اقدام مرهمی بر آلام آن ها و بستی بر اقتصاد ازهم پاشیده بازنشستگان در دو سال اخیر   است. اگرچه اقدام بموقع تامین اجتماعی، جلوی تجمعات بازنشستگان را در کشور گرفت، اما سیاستمداران کشور در جریان باشند که اگر فکری اساسی برای صندوق های بازنشستگی نکنند و خصوصا تامین اجتماعی نکنند، روند حیرت آور  رشد تعداد بازنشستگان که با قوانین سخاوتمندانه و ضد بیمه ای بازنشستگی های زودرس که در مجالس مختلف تصویب شد ابر چالش بزرگی جلوی راه کشور طی سال های آتی ایجاد خواهد کرد که از مخیله تمام سیاسیون خارج است، اقدام دیرهنگام و ناکافی دولت روحانی در پرداخت 30 هزار میلیارد تومان از بدهی های خود به تامین اجتماعی اگرچه در این شرایط اقتصادی ارزشمند است اما مسکن موقتی است و دولت و شخص نوبخت، رئیس سازمان برنامه وبودجه برای این که در قضاوت تاریخ و نگاه بازنشستگان کشور برای همیشه مورد شماتت قرار نگیرد، حداقل می بایست نیمی از این بدهی ها را در قالب واگذاری سهام تهاتر کند تا بتوان برای 5 سال آتی آرامش خاطری داشت و جلوی التهابات را گرفت.