بسیاری از تحلیلگران خاطرنشان می کنند که استراتژی مشارکت اقتصادی اختلافات بین دشمنان دیروز را فرو نشانده و سبب ایجاد روابط پایدارتر از هر معاهده صلح می شود. به عنوان نمونه می توان به مبادلات اقتصادی به ارزش 77 میلیارد دلار در سال بین ایالات متحده امریکا و ویتنام اشاره کرد که جنگ خونینی بین دو کشور در طول سال های 1965 و 1973 در جریان بود. به نظر نمی رسد که در مورد ایران تاریخ بخواهد خود را تکرار کند. مسوولیت این امر با سیاست ایران ستیزی دونالد ترامپ است که از آغاز حکمرانی خود آرزوی تضعیف ایران و چین را در سر می پروراند. از لحاظ وجهه سیاسی و پتانسیل پیش بینی، این استراتژی دچار نقصان و کاستی های