این روزها بازار تاریخ داغ است. برای دیده شدن بهتر است که یک داستان تاریخی را سرهم کرد و گفت: فرقی هم نمی کند که علیه چه کسی و له چه کسی باشد. کافی است جذاب باشد. حتی توجهی هم به تبعات و الزامات گفتار هم نمی شود. با گفتن یک خاطره واقعی یا ساختگی یا خیالی، چند روز عده ای سر کار هستند تا داستان جدیدی را شخص دیگری جور کند. در این یادداشت می خواهم به یکی از این خاطرات بپردازم. خاطره ای که به لحاظ سیاسی بسیاری از اصلاح طلبان دوست دارند که واقعی تلقی شود، ولی بنده لزوما چنین فکر نمی کنم، زیرا برای رد و محکوم کردن فردی که موضوع این خاطره است، دلایل و شواهد فراوانی دارم و نیازی به چنین خاطراتی نیست.