افلیا عشق بزرگ او بود. هملت وقتی اطمینان یافت مادر و عمو، پدر پادشاه او را به قتل رسانده و سلطنت را غصب کرده اند، پدر افلیا را که جاسوس عموی خیانت کار بود، به قتل رساند. افلیا با این خبر دیوانه می شود و خودکشی می کند. هملت ناامید از دنیایی که فراتر از اراده اش او را مغبون و بعد به کام گناه فرو می برد، در راهروهای قصر راه می رود و تنها به ارزش زیستن در دنیایی با این مختصات می اندیشد؛ «بودن یا نبودن». قرن هاست این جمله هملت هر زمان که چالشی بزرگ، چالشی اخلاقی پیش روی بشر رخ می نماید، یک بار دیگر به یاد آورده می شود. سختی روزگار وقتی از حد گذشت «چه باید کرد» تبدیل می شود به «بودن یا نبودن»! در