اگرچه امروز لیبرال دموکراسی به عنوان مشروع ترین شکل حکومت تلقی می شود اما مشروعیت آن مشروط به عملکردش است. آن عملکرد به نوبه خود منوط است به توانایی آن دولت برای حفظ توازن مکفی میان یک کنش قدرتمند دولتی آنگاه که لازم است و انواع آزادی های فردی که مبنای مشروعیت دموکراتیک بوده و رشد خصوصی- دولتی را تقویت می کنند. ناکامی های دموکراسی های مدرن شیوه های مختلفی دارد اما مسلط ترین شیوه در اوایل قرن 21 احتمالا ضعف دولتی است: دموکراسی های معاصر به راحتی به هم ریخته و سخت و غیرقابل انعطاف می شوند بنابراین، ناتوان از اتخاذ تصمیمات سخت برای تضمین بقای سیاسی و اقتصادی بلندمدت شان می شوند.