همکاری با خسرو سینایی، مهم ترین اتفاق کاری زندگی من است. کار کردن با این انسان بزرگ و دوست داشتنی تجربه ای ماندگار است و صدا و حرف های او همچنان در گوشم می پیچد. ما امروز یک سینماگر را از دست ندادیم، ما یک هنرمند را از دست دادیم؛ هنرمندی با سواد، صاحب اندیشه و اخلاق مدار که به هنرهای مختلف آراسته بود. او به جز فیلمسازی در شاخه های داستانی و مستند، موسیقی و نقاشی هم بلد بود، اما مهم تر این که سینایی انسان ارزشمندی بود.

متاسفم از شنیدن خبر درگذشت سینایی و امیدوارم خداوند به خانواده اش صبر بدهد و همین طور به همه دوستداران سینایی. سینمای ایران کسی شبیه سینایی ندارد. او در نوع خودش بی نظیر بود.

وقتی قرار شد با خسرو سینایی همکاری کنم و به ویژه وقتی فهمیدم قرار است نقش صادق هدایت را در گفت وگو با سایه به عهده داشته باشم، می دانستم با اثری شبه مستند مواجه خواهم بود، اما نمی دانستم کارگردان این فیلم تا چه اندازه اهل دقت و تامل کردن است و به چه نکات مهمی و ظریفی توجه دارد. این همه دقت فقط نتیجه دانش و تجربه نبود. از شرافت سینایی سرچشمه می گرفت. شرافت حرفه ای خسروسینایی مثال زدنی است و کار کردن با او لذتبخش بود؛ هم به دلیل شرافت حرفه ای، دقت و تجربه ای که داشت و هم از این بابت که بخش مهمی از سینما و آدم های مهم تاریخ سینما را می شناخت و با آنها همزیستی داشت. تمام این ویژگی ها سبب می شد هر لحظه از همکاری با سینایی لذتبخش باشد.  ما یک هنرمند را از دست دادیم که نگاه هنرمندانه داشت و با عشق و اعتقاد کار می کرد. من از ایشان خیلی کم سن تر بودم، اما انرژی و علاقه ای که هر روز در خسرو سینایی می دیدم برایم تامل برانگیز بود.  امروز شاید بیشتر از همیشه دارم به ارزش حضور آدم های شریف در سینما و در هنر ایران پی می برم. امروز که می دانم دیگر خسرو سینایی در کنار ما نیست و او را نداریم. تعداد آدم های شریف دارد کمتر می شود، کسانی مانند خسرو سینایی که از شرافت حرف نمی زنند و درباره اش شعار نمی دهند، بلکه آن را زندگی می کنند. باید قدر بدانیم انسان هایی که اهل شعار نیستند اما به انسانیت، روابط انسانی، اخلاق و شرافت اعتقاد دارند و احترام می گذارند.