آنچه که امروز به عنوان خروجی عمومی از تمامی نظریات توسعه قابل فهم است، تمرکز بر برنامه ریزی برای توسعه مبتنی بر ظرفیت های طبیعی و توان تکنولوژی سرمایه انسانی با قدرت یادگیری و البته جغرافیای استراتژیک و دسترسی به بازارهاست.

مرور تجارب توسعه ای چینی و مانیفست این کشور برای رسیدن به قدرت اول اقتصادی دنیا و اقداماتش برای رسیدن به این ادعا یعنی ابتکار جاده و کمربند گویای اهمیت جغرافیا، دسترسی به بازار، نقش توزیعی منطقه ای و ارتباطات به عبارتی زمان و هزینه رسیدن به بازار است و ایران از این باب در نقطه ای قرار گرفته است که تمام کریدورهای ارتباطی شرقی و غربی و شمال به جنوب راهی کم هزینه تر،