فیلم «داستان ازدواج» (Marriage Story) اثر نوآ بامباک از جمله فیلم های دراماتیکی است که حول محور یکی از مشکلات جامعه مدرن امروزی ساخته شده است. فیلمساز در این فیلم سعی کرده است که به یکی از چالش های مهم زندگی انسان مدرن و جامعه شهرنشین، یعنی طلاق بپردازد که جامعه بشری را با تمام پیچیدگی هایش خیلی درگیر کرده است. فیلم به دلیل محتوا و نگاه بسیار متعهدانه ای که در این زمینه دارد متکی بر فیلمنامه بسیار دقیق و حساب شده نوشته و کارگردانی شده است.

فیلم، داستان یک زوج هنرمند تئاتری (زن بازیگر و مرد کارگردان) در شهر پرهیاهوی نیویورک است که تصمیم می گیرند از یکدیگر جدا شوند. اما کسانی که در این ماجرا به عنوان وکلای این دو وارد می شوند، سعی می کنند این رابطه را به مخاطرات حقوقی و در نهایت دشمنی و کینه بکشانند. از اهم چیزهایی که فیلمساز می خواهد به فرد در آستانه جدایی زناشویی بگوید این است که برای این جدایی نیازی به نابودی همدیگر نیست، احترام به اخلاقیات و حفظ شان انسانی ولو در حال جدایی، چیزهای مورد تاکید او است. طلاق یک مسابقه و رقابت میان دو نفر یا دو گروه نیست، بلکه شاید گاهی یک راه حل اجباری برای برون رفت هر دو نفر درگیر آن از موقعیتی بحرانی باشد، خود فیلمساز به استناد سکانس های مختلف به نظر می آید با خود طلاق هم چندان موافق نیست و معتقد است که اگر کمی ایثار به خرج بدهیم می توانیم از همان هم جلوگیری کنیم اما اگر تن به طلاق هم می دهیم باز لزومی به اینکه سبعانه به جان هم بیفتیم نیست.

خوبی فیلم این است که نشان می دهد قوانین در عین اینکه می توانند حمایتگر انسان باشند، می توانند به نوعی نابودگر او هم باشند. نکته مهم دیگر این است که فرق قانون و مسائل اخلاقی را می توان در چالش جدایی بخوبی درک کرد. مادامی که مسائل اخلاقی را رعایت نکنیم قطعا پای قانون باز می شود، بنابراین به خاطر خلاهایی که در قانونی که توسط بشر پرنقص نوشته شده وجود دارد، می تواند اجرای همان قانون موجب برخورد قهرآمیز، نفرت و حتی کینه میان دو طرف شود کاری که دو شخصیت فیلم از آن اجتناب می کنند.