شبکه هایی که برای کودک و نوجوان در تلویزیون داریم در تاریخی ریشه دارند که در تولید محصولات کودک و نوجوان داشته ایم و خوشبختانه همچنان و در کوران فراگیری رسانه های مختلف، باز شبکه های کودک خودمان مخاطب دارند. والدین ایرانی هرقدر هم که شبکه های کودک ماهواره ای و انیمیشن های تولید آن طرف را در دسترس کودکان قرار دهند ولی باز وقتی کودک را پای دیدن شبکه های داخلی قرار می دهند، خیالشان راحت تر است.

اگر شرایطی فراهم شود بزرگان ژانر کودک پایشان باز شود به این شبکه ها و به تولید برنامه های تازه برای مخاطبان بپردازند. شبکه های کودک و نوجوان تلویزیون پررونق تر می شوند.

البته شاید برخی نامداران حیطه کودک دیگر تمایلی به کار در این گونه نداشته باشند ولی درنهایت می توان آنها را به عنوان مشاور در کنار تولیدکنندگان به کار گرفت و تجربیات شان را مورد استفاده قرار داد. ما نیاز داریم به این که یک پل ارتباطی میان پیشکسوتان حیطه کودک و جوانان علاقه مند این ژانر ایجاد شود. همه اش هم بحث تصویرسازی های رایانه ای نیست که جوانان در آن پیشرو هستند. مبحثی هست به نام شخصیت سازی و داستان پردازی که قوت در آن مقوله فقط یک راه دارد و آن هم استفاده از تجربیات بزرگان است. یادم می آید سال ها پیش در مجموعه ای برای بچه ها با نام هزاربرگ و هزار رنگ بازی می کردم و فقط خوبی متن سریال باعث شده هنوز هم هرازگاه کودکان آن دوران که این سال ها 40 ساله شده اند، خاطرات آن را مرور کنند.

الان هم مطمئنا فعالان تولیدات کودک سعی خود را در تولید برنامه های جذاب به عمل می آورند ولی باید مدیران برنامه ریزی های جامعی برای ارتباط میان نسل باسابقه تولیدات کودک و نسل تازه فراهم کنند که تجربیات ارزنده به خوبی منتقل شود.