بارها گفته ای از هیچکاک را خوانده ایم که پیش از هر گونه ابراز دیدگاه یا تحلیل در مورد فیلمی به ذهن می آید و آن اینکه این فیلمساز زمانی که در مورد صحنه یکی از فیلم هایش خطاب به یکی از افراد می گوید که «این فقط یک فیلم است». چنین است که سازنده فیلم شکار مانند برخی فیلم های مشابه دیگر از همین فضای ساخته شده سینمایی تلاش کرده است تا از طریق یک ریتم نسبتا تند، تنش ها، دیالوگ ها و برش های معنادار، پیرنگی مبنی بر ترسیم هولناک تنش هایی در جهان واقعیت میان دو طبقه شالوده گذاری کند. در پرده نخست و سکانسی تعلیق آمیز، ایماژی ترسناکی ببینیم که در آن چارچوبی عجیب درون یک طبیعت چشم نواز توسط یکی از افراد آنجا