هنرهای نمایشی سنتی ایران راهی برای برون رفت از بن بست کنونی است اما علاقه مندان به نمایش و تئاتر توجه اندکی به آن دارند. در این هنگامه که نمی شود یا نباید با کسی برای مدت طولانی زیر یک سقف ماند و هم نفس شدن خطر جانی دارد، باید راهی برای همدلی و چشم در چشم نشستن یافت.

 بی گفت وگو می دانیم آفرینش هنری به عنوان هنرمند و درک و دریافت آفرینش های هنری به عنوان مخاطب، برای برخی از انسان ها بهره ای از نیک بختی است. تصور این مطلب که برای مدت یک یا چند سال آفرینش هنری دورانی از فترت را سپری کند برای آن دسته، اگر به تلخی کابوس نباشد کمتر از آن هم نیست. و اینکه رنجور زیستن بهتر است یا نیک بختی زیر سایه ترس؟