گروه عکس: یکی از دلایلی که اگر روزی روزنامه نگاری از این شغل برود، حسرتش برای همیشه در جان و دلش می ماند، معاشرت در تحریریه یا نسبت روزنامه نگار و تحریریه است. معاشرت در تحریریه با گپ زدن در اداره، مصاحبت در دانشگاه، گفت وگو در درمانگاه و بیمارستان، دورهمی های شبانه، حرف زدن در کافه، سلام و علیک در کوچه و بازار و... فرق دارد. در معاشرت روزنامه کسی برای طولانی تر شدن بحث اخبار روز را از دیگری نمی پرسد. هر کس به اندازه نیازش اخبار را می داند. اگر سر خبری بحث شود، موضوع نحوه پرداخت به خبر است. خیلی وقت ها بیشتر گزارش ها و یادداشت های روزنامه از همین بحث ها و دورهمی ها و حتی سیگار کشیدن و چای خوردن بچه ها درست می شود. در خیلی از روزنامه ها وقتی که تصمیم می گیرند موضوعی را تیتر یک روزنامه کنند؛ سردبیر سیگاری آتش می زند، یکی چای می ریزد، یکی دنبال کتاب و شعری می گردد، یک نفر دیگر «برین استورمینگ» راه می اندازد، بلکه موضوعی را که قرار است فردا به زیور طبع بیارایند را به بهترین شکل ارایه دهند. این وسط هزار اتفاق عجیب و غریب دیگر هم هست که می افتد. تصور کنید یک نفر تیتری را پیشنهاد می دهد. سردبیر خوشش می آید. کمی بالا و پایینش کرده و سعی در خوش آهنگ تر کردنش می کند. بالاخره به نتیجه دلخواه می رسد. همه چیز دارد به روال هر روز طی می شود. ناگهان صفحه آرا می گوید روزنامه دیگری چند روز پیش تیتری شبیه به این تیتر زده بود. یک نفر دیگر حرف صفحه آرا را می شنود و در کمتر از چند دقیقه و با یکی، دو تا سرچ ساده همه متوجه می شوند که صفحه آرا درست گفته. دوباره روز از نو روزی از نو. روی صفحه به جای تیتر چند علامت سوال تایپ می کنند و پرینت صفحه به نمونه خوانی می رود. بچه ها دوباره دست به کار می شوند. در این بین هزار اتفاق دیگر هم ممکن است بیفتد... .

 اصلا گمان کنید که شبی دیگر است و اعضای تحریریه همه این مشکلات را پشت سر گذاشته اند. اصلا فکر کنید ساعت حدود دوازده شب است. روزنامه فیلم و زینکش هم گرفته شده و در حال چاپ شدن است. اعضای تحریریه هم هر کدام مشغول زندگی روزمره شان هستند که ناگهان خبری اتفاق می افتد. انگار که موی اعضای تحریریه را آتش زده باشند، دوازده و نیم نشده عده ای در تحریریه در حال تایپ و عکس پیدا کردن یا روانه شدن به سمت اتفاق هستند. همه اینها که گفتم صد پله بالاتر و پایین ترش هم هست. اما در این روزها در جهان اتفاقی افتاد که اگر پیشگویی آن را پیش بینی می کرد همه دیوانه اش می پنداشتند و متوهمش می خواندند. اگر روزی به من می گفتند که نباید به تحریریه روزنامه خودم پا بگذارم ولی باید از راه دور برای روزنامه کار کنم، می گفتم اصلا مگر همچین چیزی امکان پذیر است. باری الان در موقعیتی هستیم که می بینیم امکان پذیر است و خیلی از روزنامه های دنیا با همین روش در حال چاپ شدن هستند. دوربین نوشت این هفته تحریریه روزنامه لیبراسیون را نشان می دهد که در روزگار قبل از کرونا 200 خبرنگار در آن روز و شب می گذراندند. اما حالا فقط چهار نفر در روزنامه مشغول کارند. البته این یادداشت بحث مقایسه روزنامه نگاری در ایران و جهان را ندارد. بحث بر سر اینکه آیا کرونا برای روزنامه نگار و روزنامه یک تهدید است یا یک فرصت؛ بماند برای وقتی دیگر.