از نعماتی که خداوند بر ما و سرزمین ما ارزانی داشته، یکی تنوع قومی و زبانی است. اقوام و زبان های شان شاخه های زیبایی هستند که از درخت تناور ملیت ایرانی و زبان مشترک انشعاب گرفته اند و شکوفه های زیبای شان به این سرزمین تنوع فرهنگی کم نظیری داده اند. همان طور که در سراسر سرزمین مادری با اقلیم های گوناگون رو به رو می شویم و از سرمای اردبیل با یکی، دو ساعت پرواز به گرمای چابهار می رسیم، به همین طریق با صورت های فرهنگی متنوعی مواجه هستیم. مجموعه این میراث و ثروت گرانقدر همان است که ما به آن مفتخریم: فرهنگ ایران. مجموعه ای رنگارنگ از ادبیات، شعر و موسیقی و خوراک و پوشاک و گویش و زبان و سنت ها و اعتقادات.