رد دوربرگردان خیابان پشت کاخ سعدآباد را که می گیرید، صدای نحیف و ضعیف مردی را می شنوید که به قول اهالی زعفرانیه، خودش یک پای ثابت همین خیابان خاص شده است. روزها ساعت 9 بساط گدایی اش را نزدیک چهارراه شلوغ خودروها پهن می کند و شب ها، بعد از اینکه خیالش از رفتن همه عابران و سواره ها راحت شد، چشم چرخانده، بساط خالی اش را جمع می کند. پای راست اش را با پارچه های چرک و کثیف آنچنان پیچیده که معلوم نیست نقص جسمی اش مادرزادی است یا به خیال فریب عابری خودش را به معلولیت مصلحتی زده است! قصه حمید از 5 سال پیش آغاز شده است. می گویند وقتی تک فرزند و همسرش را در یک تصادف از دست داده، همه زندگی اش را بخشیده و به این خیابان آمده است. برخی اهالی داستان های دیگری از زبان «حمید»نقل می کنند، اما نهایت هر داستانی به یک نقطه ختم می شود، «او یک متکدی است.»