پرویز پورحسینی در ذهن مخاطبان تئاتر، سینما و تلویزیون، بازیگر درخشانی است. کمتر بازیگری کارنامه پرباری مانند او دارد، اما خودش می گوید دست روزگار از صحنه دورش کرده است. او که امروز 79 ساله می شود، به ایسنا می گوید آن قدر مانند همه درگیر کروناست که کمتر به این موضوع فکر کرده که تولدش از راه رسیده و فقط دلش می خواهد زودتر همه چیز به شرایط عادی برگردد، به روزهای بی کرونا.

پورحسینی درباره حال و هوای این روزهای خود می گوید: «من با مادرم زندگی می کنم. او بیش از 90 سال سن دارد و به همین دلیل خیلی آسیب پذیر است. به خاطر کرونا با کسی معاشرت نداریم. فقط پسرم، عروسم و نوه هایم پیش ما می آیند. تولدم هم با آنها هستم.»

حتی اگر خیلی خوش حافظه نباشیم یا به دلیل شرایط سنی، خیلی از آثار پورحسینی را در تئاتر ندیده باشیم، با یک جست وجوی کوتاه هم به خوبی متوجه کارنامه پر و پیمان او خواهیم شد. کمتر بازیگری مانند او داریم که با این همه کارگردان صاحب نام همکاری کرده باشد. تماشاگران تئاتر قدیمی تر حضور چشمگیر او را در آثار بهرام بیضایی، حمید سمندریان، علی رفیعی، آربی اوانسیان، بیژن مفید، داریوش فرهنگ، محمدعلی کشاورز، رضا قاسمی، فردوس کاویانی، هوشنگ حسامی، جمشید ملک پور و... و البته پیتر بروک کارگردان شهیر تئاتر جهان به یاد دارند.

در آثار تصویری نیز با هنرمندانی همچون داود میرباقری، مرضیه برومند، حسن فتحی، محمد رحمانیان، یدا... صمدی، مسعود کیمیایی، ابوالحسن داوودی، سیامک شایقی، امرا... احمدجو، بهروز افخمی، شهرام اسدی، مهدی فخیم زاده، محمد بزرگ نیا و... نیز همکاری داشته است.

او اما در ارزیابی کوتاهی از کارنامه هنری خود می گوید: «طی این سال ها خیلی کارهای انجام نشده داشته ام. دلم می خواست این سال ها به تئاتر بیشتر می پرداختم، ولی شرایط تئاتر و روزگار باعث دور ماندنم از صحنه شد.»

برای برخی از هنرمندان آسان نیست که بگویند کدام کارشان را بیشتر دوست داشته اند. ولی پورحسینی در پاسخ به این کنجکاوی ما می گوید: «از تئاتر نقش «راسکولنیکوف» در نمایش «جنایت و مکافات» اثر داستایوسکی را دوست داشتم که سال 1356 در تالار اصلی تئاتر شهر اجرا شد. این نقش برایم چالش فراوان داشت. در سینما هم با نقش هایی که در فیلم های باشو غریبه کوچک، ایستگاه، طلسم و قاتل اهلی بازی کردم، بیشتر ارتباط برقرار کردم.»