آنچه به طور عمده نگرانی برخی سیاستمداران و نیز عموم مردم را از افزایش قیمت حامل های انرژی برمی انگیزد، اثرات تورمی آن است. متن حاضر به دنبال پاسخگویی به این سوال است که آیا علت اصلی تجربیات پیشین مبنی بر افزایش سطح قیمت ها پس از اجرای سیاست های مبتنی بر افزایش بهای انرژی، اجرای چنین سیاستی بوده یا دلیل اصلی را باید در عامل دیگری جست وجو کرد؟

طبق نظریه مقداری پول، تورم به معنای افزایش «سطح عمومی» قیمت ها تنها از دو عامل حجم تولید و حجم نقدینگی تاثیر می پذیرد و چنان که داده های تجربی بسیاری از کشورها در بلندمدت تصدیق می کند، افزایش حجم نقدینگی با در نظر گرفتن اندکی تاخیر زمانی قادر به توضیح سهم عمده تورم در کشورهای با تورم بالا است، درحالی که نوسانات حجم تولید بسیار محدودتر از میزان تورم در چنین کشورهایی از جمله ایران است.