یکی از ایراداتی که می توان به شیوه فعالیت اورژانس اجتماعی وارد دانست عدم درک درست از میزان خشونت وارده بر فرد خشونت دیده است. به نحوی که باعث می شود اورژانس اجتماعی عمدتا تنها در مواردی ورود کند و فرد را از محیط خشونت آمیز دور کند که آثار ضرب وجرح به وضوح قابل مشاهده باشد.دخالت اورژانس اجتماعی لزوما به معنای خارج کردن آن کودک یا زن آسیب دیده از محیطی که در آن خشونت اتفاق می افتد، نیست و بازهم تنها در صورتی این مسئله قابل پیگیری از سوی اورژانس اجتماعی است که آثار ضرب وجرح و کبودی بر بدن فرد مورد خشونت واقع شده به طور فاجعه آمیزی مشهود باشد.

در چنین شرایطی اولا لازم است قوانین حمایتی قوی برای مداخلات اجتماعی تصویب شود که بتواند فرزند، کودک و همسر و همچنین مددکاران اجتماعی را در مواردی که نیاز به امدادرسانی درباره بروز انواع خشونت خانگی دارند،حمایت کند.