انجمن بین المللی مطالعه درد، حس درد را احساسی ناخوشایند به علت آسیب بافتی حقیقی یا بالقوه می داند. دردهای ناشی از آسیب به بافت بدن و دردهای نوروپاتیک در اثر آسیب به عصب ایجاد می شود و با لیزردرمانی بهبود می یابد. اما نوع سوم دردها ناشی از آسیب های مغزی است و لیزردرمانی، درد این بیماران را کاهش نمی دهد.

در حال حاضر مطالعات تجربی در حال بررسی تاثیرات لیزردرمانی در بهبود اختلالات نورولوژیک پس از آسیب به مغز است. زیرا پاسخ های دارویی در برطرف کردن مشکلات این بیماران اغلب مناسب نیست. تاکنون از این روش درمانی در بیمارانی با آسیب های مغزی جهت بازتوانی استفاده می شود.

شایع ترین فرم درد، دردهای ناشی از آسیب های بافتی است که در آن پوست یا نسج عمقی آسیب دیده است و فیبرهای عصبی در این نواحی موجب انتقال درد می شود. آسیب بافتی موجب التهاب و درد در ناحیه می شود و لیزردرمانی موجب کاهش درد، برطرف کردن التهاب و بهبود نسج آسیب دیده می شود.

بسیاری از دردهای عضلانی اسکلتی از این دسته است؛ مانند استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، نقرس، دردهای بعد از جراحی و درد تاندون ها که پاسخ خوبی به لیزردرمانی می دهد.

نوع دوم دردها نوروپاتیک است و در اثر آسیب به عصب ایجاد می شود؛ مانند عفونت در بیماری زونا که موجب التهاب در عصب و دردهای بعد از بهبود زونا در تعدادی از بیماران می شود یا دردهای سیاتیک که بر اثر فشار بر ریشه عصب سیاتیک و التهاب عصب موجب درد ناحیه پشت در این بیماران است که این دسته از دردها نیز به لیزردرمانی پاسخ خوبی می دهد.

در سال های اخیر اهمیت برطرف کردن درد به عنوان یک بیماری در کلینیک های درد و پیشگیری از مزمن شدن درد در بیماران مطرح شده است. درمان لیزری در این حوزه از طریق کمک به برطرف شدن درد حاد و منجر نشدن به درد مزمن در بیماران عمل می کند.

این روش درمانی نوین پزشکی بدون تهاجم، بی خطر و موجب افزایش ترشح هورمون های ضد درد طبیعی داخلی بدن مانند بتااندورفین و سروتونین می شود.