1- جنگ! چه واژه پرمهابتی! ناامنی و نابودی آبادی ها و انسان ها. جنگ ناخوشایند است، مخصوصا وقتی تحمیل است و نه انتخاب. ملت ما تازه انقلاب را به پیروزی رسانده و هنوز گرفتار میراث شوم حکومت 150 ساله قجر ها و پهلوی ها بود که با صدای مهیب توپ و تانک و بمباران دشمن غافلگیر شد. ارتش صدام مثل لشکر مغول از مرزها گذشته بود و یکی یکی، شهرهای مرزی را وحشیانه تسخیر می کرد. چه قدر مهیب! چه غم بزرگی بر سر کشور تاخته بود؛ اما... خداوند اراده ای دیگر داشت. «فعسی ان تکرهوا شیئا و یجعل الله فیه خیرا کثیرا. چه بسا چیزی برای شما ناگوار است و حال آنکه خداوند در آن خیر بسیار قرار داده است».