از شمال شهر تهران که راه می افتی سمت جنوب شهر و بهشت زهرا خود مسیر برایت می شود یک داستانک مینی مال و پرمعنا. از لابه لای ازدحام یک پیاده رو در خیابانی در شمال تهران سوار ماشین می شوی و می افتی در اتوبان های شلوغ شمال به جنوب. یک ساعتی در ترافیک پل ها ، تونل ها و اتوبان ها می مانی و کم کم از شهر خارج می شوی و این خاصیت شهرهای بزرگ است. یعنی اول تراکم خانه ها کم و کمتر می شود و بعد تعداد خودروهای داخل خیابان ها و بعد تعداد آدم های کنار خیابان و بعد به خودت می آیی و می فهمی که دیگر داخل شهر نیستی و  می بینی از آن ازدحام ، ترافیک و خیابان های پر از آهن و چراغ و بوق، فقط تو مانده ای و