ابراهیم یزدی سیاستمداری بود که این روزها فقدانش بیش از پیش احساس می شود؛ سیاستمداری جسور اما اهل گفت وگو. با جسارت از عقایدش دفاع می کرد و در برابر تحریف تاریخ انقلاب می ایستاد، اما در عین حال از گفت وگو با کسانی که حضورش در عرصه سیاست را نفی و گاه بر طبل طرد و انکارش می زدند، ابایی نداشت. یزدی این میراث را از سال ها حضور در عرصه سیاست ایران به دست آورده بود. از پی شهریور بیست در اجتماع ایران بالیده بود؛ سال هایی که تمامی گروه ها فضایی برای تنفس به دست آورده بودند. او با آنکه در خانواده ای مذهبی پرورش یافته بود، اما جذب گروه های سنتی یا تندرو مذهبی نشد. همکاری با خداپرستان سوسیالیست و محمد نخشب