دیداری که در 30 آبان 98 برگزار شد، توفیقی بود که رفیق راه جمعی از یاران شد؛ جمعی از سینه سوخته ها، راویان و آفتاب خورده های سرزمین های خونین دوران هشت سال دفاع مقدس که به نمایندگی از همرزمان شان به دیدار رهبر معظم انقلاب شتافتند.

این جمع رفقایی که به زیارت آقا رفتند، سال های سال از شهیدان و دلدادگی آنها به آقا روح الله گفته بودند و ان شاءا... همان کسانی باشند که رهبری هم به آنها به عنوان یاران خراسانی شان دل بسته باشند. این دیدار، دیدار دلدادگان آقا با مرادشان بود و به همین دلیل حال و هوایی که بر جلسه حاکم بود، حال و هوای یک دیدار آسمانی و الهی بود.  جمعی به دیدار آقا رفتند و همین جمع به همراه آقا به حضور شهدای گرانقدر و امام شهدا شرفیاب شدند، خودم به شخصه حضور شهدا را در جلسه حس می کردم. در روایتگری جنگ و جبهه لازم است که رزمندگان دوران دفاع مقدس خاطرات شان را بنویسند و علاوه بر آن، دقیق و هنرمندانه و به موقع آنچه در سینه دارند، به نسل جدید منتقل کنند. چراکه اگر ما ننویسیم، دیگران می نویسند و اگر دیگران بنویسند؛ در تحریف و تخریب دفاع مقدس کم نخواهند گذاشت و چیزی واژگونه به نسل جدید منتقل خواهند کرد. برای همین به نظرم لازم است که جنگ رفته ها و جبهه دیده ها همت شان را به کار گیرند تا مانع جریان تحریف شوند و با روایتگری واقعیاتی که به چشم دیده اند، سینه به سینه و نسل به نسل حماسه ای که ملت ایران با رشادت از آن بیرون آمد را منتقل کنند. در روایتگری ها اگر در کنار بیان هنرمندانه و دقیق، نیات الهی را به کار گیریم، شک نکنید که نه تنها جریان تحریف شکست می خورد، بلکه قطعا اثر وضعی درخشانی بر روح جامعه خواهد گذاشت. کما این که دیدیم راهیان نور چه تاثیرات شگرفی بر جوانان کشور باقی گذاشت.