یک فرصت و فقط یک شانس. راه دیگری نیست. برای رسیدن به فینال آسیا ابتدا باید پاختاکور را برد و بس. تعارف که نداریم، دلخوشی این روزهای مردم شده همین فوتبال. اگر نه کار و بار و دلار و...که کمرشان را شکسته است. این حرف ما نیست. فضای مجازی پرشده از این حرف ها. بعد از بازی با السد خیلی ها بودند که می گفتند: «ماشالا پرسپولیس. ماشالا بچه ها. شیرمادر حلال تان. در این شرایط سخت دل ما را خوش کردید.»

دلخوشی؛واژه ای که این روزها فوتبالی ها بیشتر رویش مانور می دهند و سعی می کنند دلشان را گره بزنند به اتفاقات خوب. به آرزوهایی که می شود به آن رسید و مثلا به فینالیست شدن دوباره پرسپولیس در آسیا. می شود اما ساده نیست. حریف پاختاکور است و نباید دست کم اش گرفت. همین چند روز پیش بود که آنها یکی از قدرت های ایران و آسیا یعنی استقلال را از گردونه رقابت ها حذف کردند. هر چند که در آن بازی هم ناداوری های زیادی شد اما در نهایت مقابل تیم برنده نوشتند پاختاکور. تیمی مرموز و قدرتی. پرسپولیس باید حسابی حواسش جمع باشد. شاید خیلی ها بگویند از السد که قویتر نیست؛ اما باید بگوییم که اگر قوی نبود در این مرحله چه کار می کرد؟

امشب خیلی ها چشم به تلویزیون خواهند دوخت و خیلی ها تسبیح به دست دعا خواهند کرد که یکی دیگر از آن ضربه های سرعیسی آل کثیر توی دروازه برود. خیلی ها دست به دعا برخواهند داشت که حامد لک، مثل همین دو- سه بازی اخیر باشد و قفل دروازه اش با هیچ کلیدی باز نشود. شک نداریم که امشب خیلی از استقلالی ها هم پرسپولیسی هستند و قطعا برای این که نماینده ایران راهی مرحله بعد شود از ته دل دعا خواهند کرد. امشب لباس پرسپولیس قرمز نیست و سفید خوش رنگی است که می توان از آن به عنوان نماد تیم ملی ایران یاد کرد. امشب دل میلیون ها ایرانی گره خورده به دل همه بازیکنانی که مقابل پاختاکور بازی خواهند کرد. امشب یک بار دیگر دلخوشی شان را فراهم کنید آقایان پرسپولیسی.