و بدانی که : محمد صلی الله علیه و آله پیغمبر و فرستاده او است و قرآن کلام او است و آنچه را که پیغمبر صلی الله علیه و آله آورده است ، از تعیین ائمه معصومین(علیهم السلام) و احکام شریعت و دین و احوال نشاه آخرت ، از بهشت و دوزخ وثواب و عقاب و حساب و صراط و میزان و نامه اعمال و شفاعت، تمام ثابت و حق است  و همین قدر کافی است از برای حصول نجات و وصول به سعادات  و اما فهمیدن کیفیت صفات،از این که علم«حضوری»  است یا «حصولی» ، یاقدیمی است یا حادث  و مثل این ها  و بحث از حقیقت صفات و همچنین حقیقت بعضی از احوال نشاه آخرت ، مطلقا لزومی ندارد ، بلکه در بعضی احادیث نهی از آن ها شده  و کافی است که همین قدر اعتقاد نماید که: واجب - تعالی شانه - متصف به جمیع صفات کمالیه است و منزه است از جمیع صفات و نقایص به نحو اشرف ، یعنی اتصاف او به جمیع کمالات و تنزه او از نقایص بر وجهی است که از آن اشرف متصور نیست ، کو آن وجه را نفهمد و به حقیقت آن نرسد  و همچنین اعتقاد کند که : آنچه پیغمبر او صلی الله علیه و آله فرموده صدق و مطابق واقع است ، کو تفصیل و حقیقت بعضی از آن ها را ادراک ننموده باشد و واجب است ، بر هر مکلفی که اعتقاد جازم و راسخ به جمیع امور مذکوره داشته باشد به نوعی که اطمینان و سکون از برای او حاصل شده باشد و مجرد تصدیق به زبان بدون اطمینان قلب ، در نجات اخروی و وصول به مراتب سعادت حقیقی کمالیه کفایت نمی کند . بلی ، کو از برای حفظ خون و مال و حکم به طهارت و اسلام این ها احکام دنیویه کافی باشد  و بعدازآنکه اطمینان قلبی حاصل شود ، نجات اخروی و رستگاری حاصل می شود ، اگرچه اعتقاد و اطمینان او از دلایل حکمیه و «براهین» کمالیه نباشد  زیرا که : از شرع و عرف تکلیف به زیادتر از تصدیق و جزم به اعتقادات مذکوره ثابت نشده . پس اگر از برای کسی اطمینان حاصل شود در اتصاف واجب به صفات کمالیه و تنزه او از اوصاف سلبیه  به مجرداین که غیرازاین نقص است  و نقص لایق پروردگار نیست، کافی است از برای نجات .