یکی از صفات برجسته ابلیس، شیطنت است. شیطنت از واژه شطن به ریسمان و طناب بلندی گفته می شود که چارپایان برای محدودیت منطقه چرا و چریدن بدان بسته می شوند یا ریسمان بلندی که بدان آب از چاه کشیده می شود؛ این گونه اراده چارپا محدود می شود و نمی تواند هر آنچه قصد کرده یا اراده نموده را تحقق بخشد؛ از همین روست که هر کاری که موجب محدودیت اراده شود و در مخالفت با قصد کسی انجام شود، شیطنت گفته می شود؛ زیرا به ظاهر شخص آزاد و رها است تا هر کاری را که بخواهد انجام دهد، اما در باطن او را با ابزارهایی محدود کردند تا تنها در محدوده ای عمل کند که شیطان ها خواسته اند. این گونه است که شیطان با شیطنت، با قصد اصلی مردمان مخالفت می کند و در مسیری آنان را قرار می دهد که خود به عنوان شیطان خواسته است.