هرمان ماریا هاوزر کارآفرین اتریشی الاصل و از اعضای اصلی انجمن تکنولوژی کمبریج در انگلستان است. او در 23 اکتبر 1948 در وین اتریش به دنیا آمد و در 16 سالگی به بریتانیا رفت تا در مدرسه زبان کمبریج در رشته زبان انگلیسی تحصیل کند. پس از دریافت فوق لیسانس فیزیک از دانشگاه وین به کالج کینگ در کمبریج بازگشت و سپس دکترای خود را از آزمایشگاه کاوندیش دریافت کرد.

هاوزر بیش از هر چیز به دلیل راه اندازی رایانه های ایکورن (توسعه دهندگان میکروبی CBB و کامپیوتر sedemihcrA) همراه با کریس کری در 1978 شهرت یافته است. پس از آنکه در 1985 الیوتی (Olivetti)کنترل ایکورن را به دست گرفت، هاوزر معاونت پژوهشی آن شرکت و مسوول آزمایشگاه هایی در آمریکا و اروپا شد. در 1986 همراه با اندی هاپر آزمایشگاه تحقیقاتی الیوتی (ORL) را در کمبریج تاسیس کرد. نقش هاوزر در ایکورن در درام شبکه بی بی سی با نام «ریزمردها» به تصویر کشیده شده است.

در 1988 وی الیوتی را ترک کرد و «کمپانی اکتیو بوک» را با سرمایه یک میلیون پوند راه اندازی کرد. اما این بار اشتباهات ایکورن را که فناوری اش را برای خود نگه می داشت، تکرار نکرد و هاوزر تا می توانست با کمپانی های دیگر همکاری کرد. شرکت ای تی اندتی، اکتیو بوک را تصاحب و آن را در شرکت پیام رسان شخصیEO  در 1991 ادغام کرد. هاوزر نیز به ریاست فنی EO در اروپا رسید اما سه سال بعد EO ورشکسته اعلام شد.

در 1993 هاوزر «شرکت ریزسنجه های ارتباطات پیشرفته: Advanced Telecommunication Modules Ltd» را با اندی هاپر تاسیس کرد و 11 سال بعد شرکت «سیستم های کانکسانت» آن را تصاحب کرد. تاسیس شرکت سرمایه ای آمادئوس در 1997، «شبکه کمبریج» در 1998 و «پلاستیک لاجیک» در 2000 از دیگر فعالیت های وی بود.

هاوزر از سوی وزارت تجارت، نوآوری و مهارت های بریتانیا مامور نگارش گزارشی در مورد فناوری و نوآوری شد. انتشار این گزارش در 2010 منجر به تاسیس «مراکز کاتاپولت» با سرمایه 200 میلیون دلاری دولتی شد. او از موسسان هلدینگ های آرم، شرکت تولیدکننده ریزتراشه ها در کمبریج بود؛ شرکتی که در 2016 از سوی سافت بانک ژاپن خریداری شد.

هرمان هاوزر از 2015 به این سو از کمپانی های «استارت آپ» و فناوری اتریشی فعالانه حمایت کرده است.

هاوزر در 1984 «شخصیت رایانه ای سال بریتانیا» شدو در 2010 «یوریکا» وی را در زمره 100 دانشمند برتر و مهم برشمرد.

فریدریش ویلهلم لودویگ لیکهارت (Friedrich Wilhelm Ludwig Leichhardt) کاشف و طبیعی دان آلمانی در قرن نوزده بود که استرالیای شمالی و مرکزی را کشف کرد. وی در 23 اکتبر 1813 در دهکده سابرودت آلمان (پادشاهی پروس) به دنیا آمد. پدرش کشاورز و بازرس سلطنتی بود. لیکهارت طی سال های 1836-1831 به مطالعه فلسفه، زبان شناسی و علوم طبیعی در دانشگاه های گوتینگن و برلین پرداخت اما نتوانست هیچ مدرک دانشگاهی بگیرد. او سپس راهی انگلستان شد تا مطالعات خود در حوزه علوم طبیعی را ادامه دهد. وی پژوهش های میدانی در فرانسه، ایتالیا و سوییس انجام داد.

لیکهارت پس از مهاجرت به استرالیا در 1841، مجموعه ای از پیمایش های جغرافیایی را صورت داد و در 1842 به سیدنی رسید تا قاره استرالیا را کشف کند. در 1844 پیشگام سفری اکتشافی از دارلینگ داونز به پورت اسینگتن واقع در ساحل شمالی استرالیا شد اما یکی از اعضای گروه به نام جان گیلبرت توسط بومیان کشته شد. در نهایت و پس از تحمل مشقات فراوان و پیمودن نزدیک به 4800 کیلومتر، وی در دسامبر 1845 به اسینگتن رسید. او با قایق به سیدنی برگشت و در آنجا همچون یک قهرمان از وی استقبال شد.

دومین سفر اکتشافی وی با کمک های دولتی و خصوصی، در راستای رسیدن به کرانه غربی و در نهایت رودخانه سوان و پرث آغاز شد اما پس از پیمودن 800 کیلومتر و به دلیل بارش شدید، بیماری مالاریا و خشکسالی در 1847 وی و تیم همراهش ناگزیر به بازگشت شدند. در آوریل همان سال جایزه انجمن جغرافیای پاریس به وی و یک کاشف فرانسوی اهدا شد و اندکی بعد، انجمن سلطنتی جغرافیا به وی مدال پاترون داد.

در 1848 لیکهارت از نو و در راس یک گروه اکتشافی از رودخانه کاندمین به سوی رودخانه سوان راه افتاد. این گروه متشکل از چهار اروپایی، دو راهنمای بومی، هفت اسب، تعدادی قاطر و ورزا بود. این گروه آخرین بار در سوم آوریل 1848 در ایستگاه آلن مک فرسن دیده شدند و ناپدید شدن لیکهارت در بخش های مرکزی استرالیا به رغم جست وجوها و بررسی های زیاد بی نتیجه و همچون یک راز باقی ماند. انتظار می رفت این سفر دو تا سه سال به درازا بکشد اما با نرسیدن نشانه یا نامه ای از سوی لیکهارت تصور شد که وی و سایرین مرده اند. آخرین شواهد حاکی است که احتمالا آنان در جایی از «صحرای شنی بزرگ استرالیا» جان خود را از دست داده اند.