شامگاه روز شنبه جلال ملکشاه شاعر نامی کرد دار فانی را وداع گفت. وی در سال 1330 خورشیدی در روستای ملکشاه، از توابع شهرستان سنندج چشم به جهان گشود و پس از گرفتن دیپلم ادبی اشعاری به زبان فارسی و سپس کردی سرود.

پس از بخش شعرهای فارسی در میان جامعه، توسط ماموران رژیم پهلوی دستگیر و روانه زندان شد و در آنجا نیز به دلیل تحمل شرایط سخت زندان، اشعارش را به توصیف این تلخی ها به کار گرفت.

جلال ملکشاه بیش از 14 سال به عنوان نویسنده و روزنامه نگار در بخش کردی مطبوعات فعالیت داشته است. استاد «شیرکو بی کس» درمورد شعر ملکشاه می گوید: شعر ملکشاه سبب توسعه و پیشرفت زبان و ادبیات کردی شده و زبان او، زبان رسا و دقیق در صفحه ادبیات ما است. شعر او از دل برمی خیزد و بر دل می نشیند.

جلال ملکشاه با بزرگانی چون احمد شاملو رفت و آمد داشت. نقل است که شاملو گفته بود اگر کسی در آینده در شعر فارسی حرفی برای گفتن داشته باشد، جلال ملکشاه است.

وی به عنوان یکی از مطرح ترین شاعران کرد در زمینه شعر نو کردی شناخته می شود. یکی از آثار جلال ملکشاه کتابی با عنوان «زڕه ی زنجیری وشه دیله کان /  ناله زنجیر واژگان اسیر» است که دربرگیرنده شعرهای کردی شاعر است و در سال 1383 در سنندج به چاپ رسیده است. این شاعر نامدار کرد در شامگاه روز شنبه در سن 69 سالگی به دلیل کهولت سن دار فانی را وداع گفت و برای همیشه مشتاقان شعر کردی را ترک کرد.