کابل برای من خاکستری است، نه آنقدر سیاه است که رسانه های سایر کشورها آن را نشان می دهند و نه آنقدر سپید که برخی درباره آن غلو می کنند. خاکستری مثل همه ما، مثل زندگی انسان ها. اما گاهی این رنگ خاکستری یکدستی اش را از دست می دهد، تیرگی هایش بیشتر می شوند. یکی از آن اوقات که چنین اتفاقی افتاده، همین چند روز گذشته بوده؛ یک گروه تروریستی از دروازه شمالی دانشگاه کابل، وارد آن شده اند، طبق معمول هم از تکنیک آشنای خود برای ورود به مکان های مختلف استفاده کرده اند، ابتدا یکی از نیروهای شان خود را انتحار کرده و نگهبان ها و گاردها را از پیش روی دروازه برداشته است. ما در کابل به انتحاری ها می گوییم: خودترقانک...