سال 1956 در چنین روزی ژان پل سارتر فرانسوی، حمله شوروی به مجارستان را محکوم کرد و برای نخستین بار، آن هم تند و علنی زبان به نکوهش سیاست های این حکومت گشود. او تا پیش از آن یکی از سرشناس ترین مدافعان نظام شوروی شناخته می شد و اگر انتقادی هم داشت بی هیاهو بیانش می کرد. روابطش با بلوک شرق بی فراز و نشیب نبود، اما در صف بندی نهایی میان شرق و غرب، یکی از هواداران شرق محسوب می شد. در پشتیبانی از آن رژیم تا آنجا پیش رفته بود که حتی وجود اردوگاه های کار اجباری را پذیرفته بود و می گفت برای من که در جغرافیایی دیگر، دور از آن سرزمین زندگی می کنم چنین چیزی مساله اصلی ام نیست و تا زمانی که کمونیست ها با