شخصی تصمیم گرفت یک رستوران سنتی تاسیس کند و با طبخ غذاهای ایرانی، علاوه بر ترویج فرهنگ غذای سنتی، کار و کاسبی ای به راه بیندازد و به کسب روزی حلال بپردازد.

شخص پس از تجمیع سرمایه های پراکنده خود و نیز استقراض از برخی دوستان و اقوام و تهیه مکان مناسب و کسب مجوز از مراکز مربوط و استخدام نیروهای متخصص، رستوران سنتی خود را تاسیس کرد.

وی همچنین شخصی را به عنوان مامور خرید استخدام کرد که هرروز مواد غذایی سالم و تازه و ارگانیک را خریداری کرده و برای طبخ غذا به رستوران بیاورد. در مدتی که مامور خرید به کار مشغول بود، قیمت مواد غذایی هر هفته گران شد و مبلغ مجموع خریدهای هفتگی او همواره بالا رفت.

پس از مدتی مامور خرید به دلیل پاره ای مشکلات شخصی از سمت خود استعفا و صاحب رستوران شخص دیگری را به جای او استخدام کرد.

در روز اول کاری مامور خرید جدید، صاحب رستوران نزد یکی از دوستانش رفت و گفت: اگر چیزی شده به من بگویید، من طاقت آن را دارم.

دوست وی گفت: مگر چیزی شده؟ وی گفت: دیروز مامور خرید جدیدی را استخدام کردیم و با آن که کیفیت اجناس خریداری شده توسط وی جدید هیچ تغییری به نسبت قبل نکرده است، اما قیمت اجناس خریداری شده توسط وی بسیار پایین تر از خریدهای مامور خرید قبلی است.

دوست وی گفت: خودت فکر می کنی چرا؟ وی گفت: به خاطر انتخاب بایدن؟ دوست وی گفت: وا. وی گفت: پس چی؟ دوست وی گفت: ایشان الان تازه آمده است. یک مقداری که سوار کار شود و بفهمد می تواند داخل پاچه ات بکند، می بینی که قیمت اجناس دوباره بالا خواهدرفت.

 در این لحظه صاحب رستوران متوجه شد کرم از خود درخت است و ریشه مشکلات در همین داخل است و هر هفته مامور خرید خود را عوض کرد و قیمت ها را پایین نگه داشت.