از مواهب ایرانی بودن، برخورداری از فرهنگی رنگارنگ و متنوع است. اقوام مختلف ایرانی هر کدام خوراک و موسیقی و پوشاک و گویش و آداب خود را دارند. ایرانی، مولود و فرزند این فرهنگ است. وقتی به یک بنای پوشیده از کاشی های معرق نگاه می کنیم، بنایی شکوهمند مانند مسجد شیخ لطف الله، کالبدی پر از رنگ و نقش و زیبایی در چشمان ما می نشیند. این بدنه خوش نقش و نگار بی شباهت به کالبد فرهنگی ایران نیست. این یکی از صدها هزار جزء ساخته و پرداخته شده تا چنین اثر ستبر و فاخری سر برکشد و آن یکی هم از اجزای فرهنگی عظیم برپا شده و تا امروز بالیده و مانده. در این میان فرهنگ و هنر هیچ ناحیه و قومی در ایران معیار و طراز سنجش نیست. ما در طول تاریخ با پای فشردن بر همین گوناگونی در کنار هم به خوبی زیسته ایم، به هم عشق ورزیده ایم و سرزمین مادری را پاس داشته ایم.