عمدتا رابطه ایرانیان با حضرت معصومه(س) به دو قسمت تقسیم می شود: قسمت اول، کسانی که با حضرت و طرز تفکر اهل بیت(ع) به طور کلی مخالف بودند و مثل همه بلاد و سرزمین ها در ایران نیز حضور داشتند. به عنوان مثال وقتی حضرت معصومه وارد شهر ساوه شدند، در آن شهر یک کشمکش و درگیری رخ داد و حضرت برخی از عزیزان شان را در این درگیری از دست دادند و به شهادت رسیدند.

اما در طرف مقابل، بسیاری از مردم جامعه به خصوص در برخی شهرها مثل قم، به حضرت عرض ارادت و مودت می کردند و وقتی متوجه شدند فرزندی از فرزندان رسول خدا(ص) پا به شهرو دیار آنها می گذارد، اتفاقاتی را رقم زدند که می توان گفت تا آن زمان در تکریم اهل بیت(ع) بی سابقه بوده است. به عنوان مثال تمام مردم شهر قم برای استقبال جمع شدند و مشتاقانه منتظر تشریف فرمایی حضرت به منظور تکریم ایشان بودند. آنها مخدرات شان را به بیرون از شهر فرستادند تا حضرت را در ورود به شهر مشایعت کنند. پیرترین و باتقواترین فرد شهر را فرستادند تا این پیرمرد عنان ناقه حضرت را بگیرد و این نشان از اوج احترام این مردم به حضرت بوده است. همچنین وقتی حضرت را به شهر وارد می کنند، ایشان را در خانه ای -که امروز آن را به نام بیت النور می شناسیم- منزل می دهند و عبور و مرور مردها تا محدوده ای از منزل ایشان ممنوع بوده است. در تاریخ آمده است وقتی ناقه ایشان وارد شهر شد، همه مردم از بالای بام ها گل به پای ناقه ایشان می ریختند و کل می کشیدند.

حضرت در قم ساکن بوده اند و زمانی که از دنیا رفتند نیز مردم با عزت و احترام به مقام شامخ ایشان عرض ارادت کردند؛ چرا که می دانستند پدر ایشان بارها در شان این بانو فرموده اند که «فداها ابوها» و معصوم جان خود را برای او فدا می کند. مردم در تشییع و خاکسپاری حضرت نیز سنگ تمام گذاشتند و تا امروز که حرم ایشان، قبله گاه معنوی شیعیان و حتی دیگر مذاهب اسلامی است، این حفظ احترام و بزرگداشت ادامه دارد.

باید در اینجا اضافه کنم از قدیم الایام و قبل از فتوحات نیز این مردم به اهل بیت(ع) ارادت داشته اند و امروز نیز از پیشینه فرهنگی ما این طور برمی آید که در آینده نیز ان شاءا... همین طور خواهد بود.