استادان نام گذاری و برچسب زدن هستیم: معلول، اقلیت، توان یاب، توان خواه و بسیار لقب و عنوان دیگر. همه باید شبیه هم باشیم و تفاوت ها را برنمی تابیم. تفاوت در رنگ پوست، چشم، لهجه، زبان، قد، وزن، قیافه و ظاهر افراد. دسته های مختلفی را می سازیم، برای هر کدام روزی را مشخص می کنیم و در همان روز درباره موضوعی که روز آن است، حرف می زنیم؛ فقط یک روز در سال، آن هم فقط حرف. بی آنکه توجه کنیم افراد حاضر در این دسته ها در روزهای دیگر سال هم باید زندگی کنند. باید با ویلچر از پله های خاموش مترو بالا بروند، با عصای سفید از خیابان رد شوند، از روی ماسک بتوانند لب خوانی کنند تا بفهمند طرف مقابلشان چه می گوید و... .