همان طور که هر کسی به زبان زادگاه و والدینش سخن می گوید که از آن به زبان مادری تعبیر می شود، به همین ترتیب هم دارای دین خانوادگی خود می شود، یا حتی می توان از این هم فراتر رفت و گفت که بسیاری از فرزندان همان حرفه ای را دنبال می کنند که والدین شان داشته اند.  چنین تاثیری به خصوص در حوزه دین کاملا پذیرفته شده است که خلاف آن بسیار به ندرت پیش می آید. نام این تاثیرپذیری، دینداری محیطی یا موروثی است که اختیار و صدق و یقین نقشی در آن ندارند، چندان که گاه پرداختن به آداب دینی بدل به عادت و اعمالی مکانیکی می شود، زیرا عنصری به نام ایمان جایگاهی واقعی در آن ندارد. آن کس که دارای دین متاثر از محیط