از زمانی که کرونا وارد ایران شد، بخش های مختلف ارتباطات ما هر روز بیشتر آنلاین شده است. ما تازه و به مدد «فشار» است که متوجه شده ایم بخش های بیشتری از زندگی روزمره مان را می توانسته ایم پیشتر به فضای آنلاین ببریم و نبرده ایم. کارها زودتر و با دردسر کمتری انجام می شود و آن گروهی از مردم که کارهای خلاق می کنند، حالا دیگر وقت بیشتری برای انجام کارهای نکرده دارند. خود من از این فرصت استفاده کرده ام و تقریبا هر آنچه پیشتر -گاهی برای چند سال- وقتی برای انجام دادنش پیدا نمی کردم،انجام دادم. اما با آنلاین شدن کلاس ها، جلسه ها، دید و بازدیدها، تعاملات اداری و...، ما چه چیزهایی از دست می دهیم؟یکی از چیزهایی