شاید بتوان گفت یکی از موضوعاتی که معنای آن در ایران درست جا نیفتاده، گفت وگوی سیاسی است. این اصطلاح در تار و پودهای رادیکالیسم گذشته گیر کرده است و هنوز هم از همان زاویه به آن نگاه می کنند. گفت وگو در هر زمینه ای برای رسیدن به نتایج مرتبط با همان زمینه است. برای مثال گفت وگوی علمی معطوف به رسیدن به حقیقت است. گفت وگوهای فرهنگی با هدف رسیدن به تفاهم و درک مشترک است. گفت وگوی اقتصادی با هدف بهبود پیدا کردن نقطه تعادل در بازار است، مثل چانه زدن هنگام خرید و فروش. گفت وگوی سیاسی نیز معطوف به کاهش خشونت و آلام مردم و کم کردن تنش ها و پیدا کردن مسیرهایی برای تعامل و مشارکت کم هزینه تر است. البته همه