امروزه در پایان قرن چهاردهم هجری شمسی، ایران گرفتار مسائل متعدد و بغرنجی است. پیامدهای تغییرات فزاینده اجتماعی در زمینه های گوناگون، زوال اقتصادی، انزوای جهانی، تحریم های سنگین بین المللی، شکاف های اجتماعی و طبقاتی، کاهش امید و اعتماد اجتماعی، بی اعتمادی به نظام سیاسی، تنش های سیاسی، بدبینی عمومی نسبت به رسانه های دولتی، سرخوردگی نخبگان و تحصیلکردگان، تضعیف اقتصاد خانوارها، بی ثباتی و سقوط ارزش پول ملی و نارضایتی ها و اعتراضات اجتماعی در چند سال اخیر را می توان به عنوان عوامل مهمی دانست که موجب نگرانی و عدم اطمینان جامعه ایرانی نسبت به آینده اش شده است. اینجا سخن حکیم فردوسی به ذهن متبادر می